Początki psychoterapii

Początki psychoterapii przełom XVIII – XIX w. F dostrzeżono  niepełnosprawnych, chorych psychicznie. Pocz. XIX w. - zaczęto traktować osoby chore psychicznie jako chore mogole. Powstawały „szpitale” dla takich chorych (okropne warunki, w zasadzie jak w wiezieniu; metody leczenia: polewanie woda, zimne kąpiele).
II poł. XIX w. rozwój nauk medycznych; rozwój wiedzy o osobowości. Nowe formy opieki pojawiły się  w krajach Beneluksu tworzono miasteczka dla chorych; przyjmowano tych chorych do rodziny, traktowano ich po ludzku (wspólne posiłki, życzliwość ciepło rodzinne); stan chorych wyraźnie się poprawiał
koniec XIX w. -  nowoczesne szpitale psychiatryczne;
Prof. Charcot zaczął zajmować się nieświadomością i podświadomością; zajmował się hipnozą – metoda, która docierała do podświadomości pacjentów; stosując hipnozę można pozbyć się objawów somatycznych choroby.
Freud Z. był pierwszym, który zaczął opierać leczenie na systematycznych rozmowach z chorymi; podmiotowe traktowanie pacjenta wspomaga leczenie i przynosi lepsze efekty; Dlatego nazwano go  ojcem psychoterapii.